【 ဆောင်းပါး 】 ဂရပ်ထဲမှာ ပုံဆွဲကြည့်ခြင်း (ဂျပန် - ၁)

လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၁၃၀ က ‘ကွန်မိုဒိုမက်သယူးပယ်ရီ’ သည် ဖရီးဂိတ်မီးသင်္ဘော ‘ဆပ်စကွီဟန်နာ’ ဖြင့် ဂျပန်ပြည် အီဒိုပင်လယ်ကွေ့ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်ဟု ဆရာမြသန်းတင့်က သူ၏ဘာသာပြန်အက်ဆေးတစ်ပုဒ်တွင် အစချီခဲ့လေသည်။

အမေရိကန်၏ ဖရီးဂိတ်သင်္ဘောများ ဝင်လာသောအချိန်ကာလတွင် ဂျပန်သည် မည်သည့်နိုင်ငံနှင့်မျှ မရောယှက်စေပဲ တံခါးပိတ်၍ အေးအေးလူလူနေထိုင်ခဲ့သည်မှာ နှစ် ၂၀၀ ခန့်ရှိနေလေပြီ။နှောင်းသမိုင်းဆရာတို့က ဂျပန်တံခါးပိတ်ထားသောခေတ် (ဝါ) ဧကစာကျင့်သောခေတ်ဟု ခေါ်ဆိုပညတ်ထားခဲ့ကြ၏၊

အာရှတိုက်အစွန်အဖျား ကျွန်းစုပေါ်တွင် တည်ရှိ၍ အခြားကမ္ဘာနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ် (ဝါ) အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားသော ဂျပန်သည် ကမ္ဘာကြီးပေါ်တွင် ဘာတွေဖြစ်ပျက် ဘာတွေပြောင်းလဲနေမှန်းမသိ နားပိတ် မျက်စိမှိတ်ဖြစ်နေခဲ့၏။ယခုတော့ သင်္ဘောကြီးကြီးကိုမျှ မမြင်ဘူးသော ဂျပန်တို့အတွက် အံ့အားသင့်ကာ အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။

ဂျပန်တို့သည် သမိုင်းအားဖြင့် အလယ်ခေတ်လောက်မှာပင် ကျန်နေရစ်ခဲ့၏။ဤနေရာတွင် ဂျပန်သည် မြန်မာနှင့် အတော်အတန်တူညီနေလေသည်။အာရှသည် ကမ္ဘာ့ဖြစ်ပေါ်တိုးတက်မှုတွင် ဥရောပထက် နောက်ကျပါသည်။ဥရောပတွင် လူဦးရေတွေများလာတာ နေရာကကျဉ်း၍ မလုံမလောက်ဖြစ်လာတာ စက်မှုတော်လှန်ရေးတွေဖြစ်ပြီး အရင်းရှင်ခေတ်ဦးထဲဝင်လာတာ ဈေးကွက်တွေရှာ ကိုလိုနီနယ်တွေ ဖန်တီးနေကြ။အဲဒါက ၁၄ ရာစုလောက်မှာ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။မြန်မာသည် သူသိသော အင်းဝကို ဗဟိုပြုသော ဗမာပြည်အလယ်ပိုင်းမှာပင် ကုန်းတွင်းပိတ်နိုင်ငံအဖြစ် ကျန်ရစ်ခဲ့၏။ဂျပန်တို့ကတော့ ပထဝီအရ အာရှတိုက်တွင်ပါဝင်လင့်ကစား ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာ ဝန်းရံမှုထဲမှာ ဘာကိုမှမသိ ဖြစ်နေခဲ့ရှာ၏၊ယခုတော့ ကိုလိုနီအရင်းရှင်ခေတ်ကြီးကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့နေရလေပြီ။

ယခုရောက်ရှိလာသော ဖရီးဂိတ်သင်္ဘောများနှင့် ကပ္ပတိန် ‘ကွန်မိုဒိုမက်သယူးပယ်ရီ’ သည် အမေရိကန်အစိုးရ၏ စေပါးချက်ဖြင့် ရောက်လာသူများဖြစ်ကာ တံခါးဖွင့်ပေးရန်ဖြစ်ကြောင်း အကယ်၍ လက်မခံပါက အမြောက်ဖြင့် ပစ်ခတ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းလင်းသော စာလွှာကို ပါးလိုက်သည်။ထိုကာလက ပြုမူဆက်ဆံပုံများကို နှောင်းဆရာတို့က အမြောက်တင်သင်္ဘောဝါဒဟု ပြောတတ်ကြ၏။

ကျနော်သည် ဂျပန်နှင့်ပတ်သက်၍ မမှီမကန်းစဉ်းစားဖူးသည်။ဂျပန်သည် ပစိဖိတ်သမုဒ္ဒရာအလယ်က ကျွန်းအစုအဝေးတစ်ခုဖြစ်သည်။ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူသားတွေပေါ်ပေါက်စဉ်ကတည်းက ယခုထိဖြစ်ပေါ်လာသလား၊ တခြားမှ နယ်မြေချဲ့ထွင်ကာ ရောက်ရှိလာသူ ပဝတ္တိသားများလား၊ ဇာတိသားမဟုတ်ဘူးလား၊ ဂျပန်ကျွန်းရာဇဝင်၏ အခိုင်မာဆုံး ရက်စွဲကား ဘီစီ ၆၆၀ ဖြစ်သည်။ဂျန်မုဧကရဇ် နန်းတက်သည်။ဂျန်မုသည် နေဘုရားမှ ဆင်းသက်လာ၍ ယခုအထိ မျိုးနွယ်မပျက် တိုက်ရိုက်အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်ဟု ဂုဏ်ယူကြသည်။အေဒီ ၄၀၅ တွင် တရုတ်မှတစ်ဆင့် စာရေးနည်းရောက်လာသည်မှ စကားရေးမှတ်သော ဂျပန်သမိုင်းမှာ တရုတ်၊ကိုရီးယားသမိုင်းတို့နှင့် ဆက်စပ်တိုက်ဆိုင်ကြည့်၍ရသည်။ပထဝီအရ မလေးကျွန်းစု ကိုရီယားကျွန်းဆွယ်တို့နှင့် ဆက်တိုက်ရှိနေရာ မလေးမှ ကူးပြောင်းလာသူများလည်း ကိုရီးယားမှတစ်ဆင့် ဂျပန်တောင်ဘက်သို့ ရောက်လာကြ၏။

ယဉ်ကျေးမှုအရာတွင် တရုတ်ယဉ်ကျေးမှုကို ကိုရီးယားမှတစ်ဆင့် ရသည်။အေဒီငါးရာစုတွင် မြောက်ပိုင်း တရုတ်တို့ကို တာတာတို့ ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်သဖြင့် တရုတ်ဒုက္ခသည်များစွာ ဂျပန်သို့ရောက်လာကြသည်လည်းရှိသည်။တရုတ်ဒုက္ခသည်များအနက် လက်မှုပညာအလွန်ကျွမ်းကျင်သူများ၊ ကွန်ဖြူးရှပ်ကျမ်းရင်းများနှင့် ကွန်ဖြူးရှပ်ပညာရှင်များလည်း ပါဝင်လာသည်။အေဒီသုံးရာစုတွင် ဂျပန်က ကိုရီးယားကို တိုက်ခိုက်အနိုင်ရဖူးသည်။အေဒီ ၁ ရာစု ကိုရီးယားမှတ်တမ်းတွင်လည်း ဂျပန်တို့ ကိုရီးယားကို သုံးကြိမ်သုံးခါ ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်သဖြင့် ပြည်ရွာများစွာ တုန်လှုပ်ချောက်ချားသည်။

ဂျပန်တို့ကို မောင်းနှင်ထုတ်နိုင်သည်ဟု ရေးသားထားသည်။ဗုဒ္ဓဘာသာ ရရှိလက်ခံလာသည်မှာ တစ်မူထူးသည်။လေ့လာသူများက အများကိုးကွယ်နေပြီဖြစ်၍ ကိုယ်လည်းကိုးကွယ်ကြမည်ဟုဆိုသူလည်းရှိ၊ မိဘဘိုးဘွားလက်ထက်ကတည်း ကိုးကွယ်လာသော နတ်များ ဒေါသဖြစ်မည်ဟုဆိုသော ရှေးရိုးသမား စိုးရွံ့သူများလည်းရှိသည်။နန်းတော်အတွင်းမှာပင် ဝိဝါဒကွဲခဲ့ကြသည်။ဆောဘမျိုးနွယ်စုက ယုံကြည်ကိုးကွယ်၏။တရုတ်က ကိုရီးယားကို ဝင်တိုက်သဖြင့် ကိုရီးယားများ ဂျပန်သို့ ထွက်ပြေးခိုလှုံလာသောအခါ ဗုဒ္ဓဘာသာကိုးကွယ်သူ များပြားလာသည်။ဤသို့ဖြင့်ပင် အေဒီ ၆၆၀ တွင် ဂျပန်၌ ဗုဒ္ဓဘာသာမှာ တစတစမှ အကြီးအကျယ်ထွန်းကားလာလေပြီ။

ရှေးက ဂျပန်သည် သဘောထားပျော့ပြောင်းသည် အခြားဘာသာများအတွက်လည်း မိမိမကိုးကွယ်နိုင်သည့်တိုင် တည်ရှိခွင့် သာသနာပြုခွင့် ပေးပါသည်။ဥရောပတိုက်သားများ လာရောက်သည်ကိုလည်း ကောင်းစွာ လက်သင့်ခံပါသည်။

၁၅၄၂ -၈၇ ခုနှစ်အထိဖြစ်၏။ ၁၅၈၇ နောက်ပိုင်းတွင် ဥရောပသာသနာပြုများကို အန္တရာယ်ကြီးသည်ဟု မြင်လာသဖြင့် ဘုရင်ဟိဒေယောရှိ လက်ထက်တွင် သာသနာပြုဆရာများအားလုံးကို နှင်ထုတ်ခဲ့သည်။ ၁၆၄၁ ခုနှစ်မှစကာ အပြင်လောကနှင့် အဆက်အသွယ်ဖြတ်ခဲ့လေသည်။ ၁၈၅၃ တွင် ကွန်မိုဒိုပယ်ရီ ရောက်လာကာ အတင်းအကျပ် တံတားဖွင့်ခိုင်းသည့်အချိန်ထိ တိုင်ခဲ့သည်။

စစ်သင်္ဘောအုပ်စုကြီးဖြင့်ရောက်ရှိလာသော အမေရိကန်၏ တောင်းဆိုချက်ကို ဧကရာဇ်က ငြင်းပယ်သည့်တိုင် တကယ်လက်တွေ့အုပ်ချုပ်နေသော ရှိူးဂန်းမှူးမတ်များက အတင်းအကျပ်ပြုလုပ်ထားသော စာချုပ်များစွာကို လက်မှတ်ထိုးခဲ့ကြရသည်။ (ရှိူးဂန်းဆိုသည်မှာ ၁၂ ရာစုတွင် စတင်ပေါ်ပေါက်လာသော ဒေသဆိုင်ရာ စစ်အုပ်စုအကြီးအကဲများဖြစ်ပြီး ရှေးလူရိုင်းတို့ကို အောင်နိုင်သူ ဗိုလ်များဟုလည်း အဓိပ္ပာယ်ရသေးသည်)။

ယခုသော် လူရိုင်းတို့ကို အောင်နိုင်သူများသည်လည်း ဘာမျှမတတ်နိုင် စိတ်ဆိုးနေသော ဂျပန်မျိုးချစ်များအတွက် ရှိူးဂန်းများ သိက္ခာကျသွားသည်။ကာလတစ်ခုက ထိပ်တန်းမှာရှိခဲ့သော စစ်ဝါဒီရှိူးဂန်းများသည် ယခုမူ သမိုင်းအမှိုက်ပုံထဲ ရောက်သွားခဲ့လေပြီ။သိက္ခာကျစေခဲ့ရသော ဂျပန်နိုင်ငံတော်အတွက် ရှိူးဂန်းမှူးမတ်များကို တွန်းလှန်ဖြိုဖျက်ရန်မှာ မျိုးချစ်လူငယ်များ၏ တာဝန်ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။

တစ်ဆက်တည်းပင် ဂျပန်သမိုင်းတွင် နာမည်ကြိးသော မေဂျီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးခေတ်ကို ရောက်လာခဲ့တော့သည်၊၊မေဂျီခေတ်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပြောတတ်သည်မှာ ကုန်းဘောင်ခေတ် ကနောင်မင်းသားကြီး၏ စက်မှုလက်မှု နိုင်ငံပြုပြင်ရေးအကြောင်းဖြစ်ပါသည်။

လင်းထင်
Ref - သမိုင်းကြေးမုံ - မြသန်းတင့် (နွယ်နီမဂ္ဂဇင်း ၁၉၉၁ ဇူလိုင်)